Ik ben een dankbaar mens, mijn zielsmissie is duidelijk. Wat vind ik het toch heerlijk om een ander te helpen. Mijn hart maakt iedere keer weer een sprongetje van blijdschap wanneer ik mag bijdragen aan een andermans geluk. En dat is nu precies waar het zo lang geleden fout ging. Graag vertel ik je mijn verhaal.
Mijn jeugd
Met een werkende vader en een moeder die thuisbleef voor haar kinderen paste ons gezin prima in het “standaard” plaatje. Ik groeide op als een vrolijk meisje, ietwat introvert maar gelukkig. Op zeven jarige leeftijd echter, veranderde dat. Je weet wel, zo een leeftijd waarop je alles wat bewuster meekrijgt. Ik besefte me dat het niet goed ging met mijn moeder. Zij had last van ernstige depressies.
Onbewust deed dit veel met mij. Mijn opa en oma kwamen regelmatig bij ons in huis om de zorg voor hun kleinkinderen, alsook die van mijn moeder, op zich te nemen. Erg gezellig dat ze er waren alleen begon ik mezelf steeds meer af te vragen waarom een moeder niet wilde leven voor haar kinderen. Ik liep weg voor de situatie en zo creëerde ik onbewust een afstand tussen mij en mijn mams.
Pas op latere leeftijd besefte ik dat mijn grootste pijn zat in het feit dat ik haar als klein meisje niet kon helpen. Een machteloos gevoel. Je begrijpt wel dat als mensen helpen je zielsmissie is, dit dan wel heel erg als falen voelt. Helemaal als het gaat om de mensen die je het meest dierbaar zijn.
One of the guys
Als jong meisje had ik niet veel vriendinnen. Op de Havo overigens ook niet. De behoefte om bij de meiden te horen was zeer zeker aanwezig maar ik wist niet goed hoe. Regelmatig voelde ik mij ook afgewezen op dit vlak, waardoor het eigenlijk steeds moeilijker werd om de verbinding met hen te maken. Ik groeide daardoor meer met vrienden op en werd al snel een ‘one of the guys’ type. De mannenwereld heeft altijd een grote rol gespeeld in mijn leven. Een broer die regelmatig met al zijn vrienden over de vloer kwam, op mijn 16e fitnessen tussen de bodybuilders, werken in een autobedrijf en een eigen sportschool opzetten. Een heerlijke tijd als ik erop terugkijk! Al miste ik wel het hebben van een leuke groep vriendinnen.
One of the girls
Gelukkig kwam daar verandering in toen ik de MBO opleiding SPW Kinderopvang ging doen. Ik kwam terecht in een klas met bijna alleen maar meiden, vet spannend! Maar al snel ontdekte ik dat ik er prima tussen paste. Ik kon mezelf zijn, ik voelde me thuis en we hadden heel veel lol! Hoewel werken in de kinderopvang het voor mij niet bleek te zijn, ben ik heel dankbaar voor deze periode en de dierbare vriendschappen die ik eraan overgehouden heb.
Verlies
In het jaar 2000 verloor ik mijn broer door een motorongeluk. Op 27 jarige leeftijd en in de bloei van zijn leven werd hij geschept door een auto. Van het ene op het andere moment stond mijn leven op zijn kop, laat staan dat van mijn ouders.
Ken je van die mensen die bij iedereen geliefd zijn, zo iemand waar iedereen gek op is en die je gelijk in je hart sluit? Zo een type was mijn broer, een hele fijne jongen met een heerlijke energie, een echte grappenmaker ook! Goh, wat mis ik dat…
Het verlies van een dierbare is intens. Verdriet, onbegrip, boosheid, alles passeert de revue. Lange tijd was ik kwaad, kwaad op de jongen die deze nachtmerrie veroorzaakt had maar het deed me des te meer beseffen dat het leven kwetsbaar is. Ik besloot mijn leven daarom bewuster in te richtten, meer te genieten en er vol overgave voor te gaan!
Vol overgave
Ergens vol overgave voor gaan, dat is precies wat ik deed toen ik in 2009 de kans kreeg om een groot fitnesscentrum op te zetten. Voor mij en mijn toenmalige partner was dat een droom die uitkwam. Niet gehinderd door enige kennis over ondernemen, waagden we de sprong in het diepe. We werkten keihard om het tot een succes te maken. Het koste bloed, zweet en tranen. De details zal ik je besparen. Ik kan je in ieder geval meegeven dat het een hele goede leerschool is geweest. Desondanks lukte het ons om van 500 naar 2500 leden te groeien!
De keerzijde was echter dat ik bijna al mijn tijd op de sportschool doorbracht. Ik voelde me enorm verantwoordelijk en trok alles naar me toe; “Ik help wel. Laat mij dat maar doen.” Ik was te perfectionistisch om voldoende te kunnen delegeren en hoe meer ik deed, hoe minder tijd ik had voor mezelf, mijn partner en mijn kinderen. Het eiste zijn tol. Ik werd steeds meer gespannen en ongelukkig. Thuis liep het ook niet zo soepel meer.
Persoonlijke ontwikkeling
In 2010 merkte mijn toenmalige partner op dat er iets veranderen moest. Hij begon zich te verdiepen in persoonlijke ontwikkeling en stimuleerde mij om daar ook mee aan de slag te gaan. Naja, eerlijk gezegd stelde hij mij voor een ultimatum… In eerste instantie wilde ik er niets van weten. Onzin vond ik het! Maar ik zag hem groeien en steeds gelukkiger zijn met zichzelf. Hij straalde meer rust en zelfvertrouwen uit en stiekem was ik een beetje jaloers.
Met mijn ziel onder mijn arm en al mijn moed verzameld schreef ik me daarom toch maar in voor een vijfdaagse training. Als dit ervoor nodig was om mijn relatie te redden… of misschien wel mezelf?
Het was een pittige uitdaging. In deze allereerste training heb ik heel wat blokkades moeten doorbreken. In echt alles werd mijn onzekerheid getriggerd. Nieuwe mensen ontmoeten, kwetsbaar durven opstellen, mijn persoonlijke verhaal delen en lastige oefeningen doen.
Het continue uit mijn comfortzone stappen was een hele opgave! Maar man oh man, wat een mooie inzichten en groei heeft het mij gebracht. Heel bijzonder wat er allemaal gebeurde. Na afloop was ik een compleet ander mens. Ik ervaarde rust, ontspanning, acceptatie, verzachting en blijdschap. Het deed mij beseffen dat ik de juiste verbinding met mijzelf (terug)gevonden had.
En nu, inmiddels alweer 11 jaar lang bewandel ik het pad van persoonlijke ontwikkeling. Het is een onlosmakelijk onderdeel van mijn leven geworden. Wat kan ik nog steeds ontzettend genieten van de mentale en spirituele groei die ik iedere keer weer doormaak. Een ware transformatie en een dankbaar cadeau voor mezelf.
De transformatie naar Ferrina Inspires
Over transformatie gesproken: wanneer je iets doet waar je niet meer happy van wordt, is het tijd voor verandering. Ik verkocht mijn aandelen van de sportschool, zodat ik mij volledig kon richten op het bouwen van mijn nieuwe business: Ferrina Inspires!
Inmiddels heb ik al vele mensen zowel on- als offline mogen coachen én inspireren. Het voelt heel dankbaar om te mogen bijdragen aan een andermans geluk. Daar wordt mijn hart intens blij van!
Tot zover mijn verhaal in een notendop. Ik ben nieuwsgierig naar die van jou!
Wanneer je je meer wilt gaan verdiepen in persoonlijke ontwikkeling of wanneer je hulp zoekt bij de diverse vraagstukken in je leven neem dan gerust vrijblijvend contact met me op. Ik sta met alle liefde voor je klaar.
Liever gelijk een 1 op 1 coaching sessie? Ook dan bespreek ik graag met jou de mogelijkheden.
Liefs,
Ferrina
